Η ψυχολογία των χρωμάτων

Η σημασία των χρωμάτων αναπτύχθηκε από των Γκαίτε: όλα τα σκούρα χρώματα ηρεμούν , τα φωτεινά διεγείρουν. Από το σκοτάδι βγαίνει πρώτο το μπλε χρώμα , από το φως -  το κίτρινο . Αυτά είναι τα κύρια χρώμα  και από αυτά βγαίνουν και τα υπόλοιπα . Τα χρώματα μπορούν να έχουν φυσική ( πολύ φευγαλέα ) και ψυχική ( με παρατεταμένη παρατήρηση συγκεκριμένου αντικειμένου ) επίδραση.

Τα χρώματα είναι αντιληπτά μέσω των συνειρμών , για παράδειγμα - μπλε - κρύο. Από τα μάτια η αντίληψη του χρώματος πηγαίνει  στα όργανα και φτάνει μέχρι τις αισθήσεις .

Τα χρώματα επηρεάζουν την αρτηριακή πίεση – η πίεση αυξάνεται από το μπλε στο πράσινο, στο  κίτρινο και κόκκινο ( συλλογικά και ατομικά ) , αντίστοιχα έχουμε και το αντίστροφο αποτέλεσμα αν αλλάξουμε τη σειρά των χρωμάτων από το κόκκινο προς το μπλε .

Πρέπει να δίνουμε προσοχή και στη μορφή - μερικά χρώματα απορροφούν το σχήμα τους ( κίτρινο , άσπρο) , ενώ άλλα απορροφούνται από αυτό (μπλε - μαύρο) .

Τεστ «Δέντρο»

"Olive trees" (mine)

Έχουμε κάνει το τεστ – ζωγραφίσαμε ένα δέντρο. Και τώρα μπορούμε να «διαβάσουμε» την εικόνα, ερμηνεύοντας τα σύμβολα.

Οι Ρίζες του δέντρου συμβολίζουν τις οικογενειακές ρίζες και το «παρελθόν».

Συμβολίζουν τη σχέση με τη Γή, τη διατροφή και με τη φύση. Είναι το κρυμμένο μέρος και ταυτόχρονα η βάση, υλική υποστήριξη ενός ανθρώπου. Οι δυνατές ρίζες συνήθως, αποκτούνται σε πιο προχωρημένη ηλικία.

Αν στην εικόνα:

Ρίζες κανονικές κάτω από τη γη - συναισθηματική σχέση με τους συγγενής και με τους ηλικιωμένους της οικογένειας. Υπάρχει υποστήριξη από τους συγγενής.

Ρίζες λεπτές δεν ακουμπάνε τη γη ή την ακουμπούν επιφανειακά – η επαφή με την πραγματικότητα είναι περιοριζόμενη.

Ρίζες μεγαλύτερες από το δέντρο (συμβαίνει σπάνια) – το υποσυνείδητο και τα ένστικτα του ανθρώπου είναι πιο δυνατά από τη συνείδηση.

Έλλειψη ριζών – έλλειψη οικογενειακής υποστήριξης, αίσθηση μοναξιάς παρά την ύπαρξη συγγενών. Αισθάνεται ότι δεν μπορεί να βοηθηθεί ούτε συναισθηματικά αλλά ούτε και υλικά από τον περίγυρό του.

Κορμός – το σώμα, οι δυνατότητες της προσωπικότητας, «το παρόν».

Το «Δέντρο» σαν έκφραση της συναισθηματικής κατάστασης.

P.Picasso. "The tree"

Ο καλλιτέχνης στο έργο του δεν καταγράφει την φύση, άλλα την ερμηνεύει. Ένα τοπίο μπορεί να γίνει μέσον έκφρασης της συναισθηματικής κατάστασης και αντίληψης του κόσμου του καλλιτέχνη.

«Τοπίο με τρία δέντρα» , χαλκογραφία του Ρέμπραντ, μεγαλύτερου καλλιτέχνη του 17 αιώνα – βαθιά δραματικό έργο. Τα δέντρα είναι τοποθετημένα ενάντια στο φως - πολύ σκούρα,  βρίσκονται σε αντίθεση με το περιβάλλον, όλη η εικόνα δίνει την αίσθηση ότι  πλησιάζει καταιγίδα. Το έργο αυτό ανήκει σε καλλιτέχνη που η μοίρα του δεν ήταν και τόσο «ρόδινη». Σε ένα απλό τοπίο μας παρουσιάζει όλο το συναισθηματικό φορτίο της ψυχής του.

Rembrant. Van Rein. "The three trees".

Άλλη αίσθηση  μας προκαλούν τα μικροκαμωμένα δέντρα μέσα σε κόκκινο φόντο στο έργο του Μπεάτο Ανδζελίκο. Τα δέντρα αυτά, σχεδόν φανταστικά με τα γαλάζια φύλλα τους, ακίνητα και άκαμπτα. Εδώ το τοπίο λειτουργεί ως φόντο για την παράσταση στο πρώτο πλάνο: τραγική σκηνή "Ξυλοδαρμός του Αγίου Στεφάνου". Η φύση σε αυτό το έργο είναι ο μάρτυρας βασανισμού ενός ανθρώπου.

Beato Angelico.  "Ordination of St. Stephen,"(fragment)

Το δέντρο θεωρείται ότι συμβολίζει συχνά το ανθρώπινο σώμα όπου ο κορμός είναι ο ανθρώπινος κορμός, τα κλαδιά - είναι τα χέρια, οι ρίζες – τα πόδια. Τα φύλλα του μοιάζουν με τα ανθρώπινα μαλλιά. Η μορφή κάθε δένδρου είναι διαφορετική, ακόμα και αν ανήκουν στο ίδιο είδος.

G.Klimt/ "The Tree of Life"

Σας προτείνω να ζωγραφίσετε το δικό σας δέντρο, με όλες τις λεπτομέρειες, όπως το φαντάζεστε. Χρησιμοποιήστε διάφορα υλικά που σας αρέσουν - μπογιές, μαρκαδόρους, μολύβια κ.τ.λ. Και την επόμενη φορά θα το ερμηνεύσουμε μαζί. Είναι ακόμα ένας τρόπος να μάθετε καινούρια πράγματα για τον εαυτό σας.