Γιατί χρειάζεται η Art Therapy.

Η Art Therapy μπορεί να ικανοποιήσει την πιο σημαντική ανάγκη του ανθρώπου - να είναι δημιουργός. Παρά το γεγονός ότι , σύμφωνα με ορισμένες πηγές , η ικανοποίηση των βασικών αναγκών μας παραπέμπει σε αναζήτηση για τροφή, ασφάλεια , κλπ., κλπ.. έχουμε συναντήσει και περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι προτιμούσαν να ικανοποιήσουν πρώτα τις δημιουργικές ανάγκες τους πριν από τις βασικές ( π.χ. Van Gogh ) . Προφανώς, αν κάποιος δε φάει ή δεν προστατεύσει τον εαυτό του από έναν μανιακό δολοφόνο με ένα πριόνι , δεν θα καταφέρει να κάνει κάτι το δημιουργικό και το πιθανότερο είναι να χάσει τη ζωή του. 

Από την άλλη , οι περισσότεροι αφού ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες , δεν ξεκινούν αναγκαστικά το δημιουργικό έργο , αντιθέτως, συχνά θα συνεχίζουν να παλεύουν για να αυξήσουν τον πλούτο από υλικά αγαθά, έτσι, από την συνήθεια. Ή ίσως απλά δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ενασχόληση όπως η δημιουργικότητα , και πιστεύουν ότι αυτή προορίζεται μόνο για ανθρώπους με ιδιαίτερες ικανότητες;

Και συχνά, όσο περισσότερη έλλειψη έχει ένας άνθρωπος από τα βασικά (πχ. τρόφιμα ) , τόσο περισσότερο τον ενδιαφέρει η δημιουργικότητα .

Μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτό το παράδοξο από τη θρησκευτική σκοπιά . Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ 'εικόνα και καθ' ομοίωσην του Δημιουργού , έτσι δεν είναι; Και αυτό , με τη σειρά του , σημαίνει ότι έχει παρόμοια με Αυτόν την κύρια ικανότητα αλλά και την έλξη προς τη δημιουργία , την οργάνωση του Κόσμου μέσα από το Χάος.

Ως εκ τούτου , ένα άτομο που δεν ασχολείται με την αυτοπραγμάτωση ( δημιουργικότητα) συχνά αισθάνεται δυσαρέσκεια με τη ζωή του, ανεξάρτητα από τον πλούτο του , και μπορεί να τον σώσει μόνο … η θεραπεία μέσω της τέχνης .

Και γιατί τώρα οι άνθρωποι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για αυτοπραγμάτωση ; Γιατί πρέπει να τους βοηθήσει η θεραπεία τέχνης ;

Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά, πριν από εκατό χρόνια δεν υπήρχε ανάγκη για εικαστική θεραπεία. Όλη η ζωή στο σπίτι της οικογένειας ήταν γεμάτη από τη δημιουργικότητα . Η διακόσμηση του σπιτιού αλλά και το χτίσιμο ήταν στην ευθύνη του οικοδεσπότη. Έραβε τα δικά του ρούχα και των παιδιών του, έφτιαχνε παιχνίδια, διασκέδαζε μόνος του τον εαυτό του και την οικογένειά του στις γιορτές και μόνος του δημιουργούσε παραμύθια… Εκατό χρόνια πριν, το βλέμμα ενός ανθρώπου δεν ήταν στραμμένο στην οθόνη μιας τηλεόρασης άλλα σε μια φλόγα είτε αυτή ήταν από φωτιά , είτε από κεριά , ή από τζάκι ... Έτσι του έρχονταν εικόνες, ιστορίες… Η φαντασία του αναπτυσσόταν και οι δημιουργικές ανάγκες ικανοποιούνταν.

Όμως οι καιροί άλλαξαν και τα πάντα πλέον πωλούνται στα καταστήματα, έτοιμα . Εμείς μπήκαμε στην βιομηχανική εποχή που κατασκευάζονται και πιο πολύ φθηνά καταναλωτικά αγαθά . Δεν έχουμε χρόνο για να ράβουμε, να πλέκουμε, να πλάσουμε – άλλα μπορούμε να αγοράζουμε και πιο φτηνά και πιο ωραία.

Έτσι οι άνθρωποι , χωρίς δημιουργικότητα, άρχισαν να νιώθουν λύπη. Και τότε ήρθε για βοήθεια - η θεραπεία μέσω της τέχνης , δηλαδή θεραπεία μέσα από την τέχνη.